Psychologia Internetu

NightRainbow

Nie, nie jestem zaskoczona, w pelni to rozumiem. Oprócz tego, ze czlowiek w necie moze byc po prostu sympatyczniejszy, lub bardziej mi pasujácy - jest w tej znajomosci swego rodzaju "pieprzyk" Wink

, jako ze rozpoczéla sié ona w nie tradycyjny sposób. (Swojá drogá - ciekawe który sposób za lat kilka bédzie uznawany za 'tradycyjny'...) Smile

_DoMeL_

Przyznam szczerze, że moją obecną partnerkę poznałem przez internet. Odzywały się do mnie różne dziewczyny, jednak rozmowy kończyły się dośc szybko. Podstawowe jak masz na imię, skąd jesteś, co robisz itp. Kilka pytań i cisza. Nie było wspólnego tematu. Gdy odezwała się do mnie Kinga, od pierwszej rozmowy mieliśmy 1000 tematów do rozmowy. Rozmawialiśmy codziennie, potem wymieniliśmy się numerami komórek i do internetowej komunikacji doszły również smsy. Chociaż prawie siebie nie znaliśmy, zachowywaliśmy się jak starzy znajomi. Następnie wymiana zdjęć, chociaż byłem pewny, że ujrzenie jej zdjęcia nie wpłynie na fakt, że chcę się z nią spotkać w realu.
Po półtora miesiąca spotkaliśmy się. Obawiałem się spotkania. Przez internet zawsze łatwiej jest rozmawiać. Ale moje obawy były bezpodstawne. Wszystko potoczyło się w dobrym kierunku, jesteśmy razem 3,5 miesiąca i mam nadzieję, że będziemy ze sobą jeszcze przez długi czas Smile

Dzieli nas 350 km, ale jakoś to wytrzymujemy. W końcu mamy internet Smile

Wydaje mi się, że przez internet łatwiej jest kogoś poznać. Fakt, że nie musimy do kogoś podejść, zagadać, patrzeć w oczy sprawia, że pozbywamy się nieśmiałości. No i przede wszystkim nie oceniamy siebie po wyglądzie, a po tym co mamy do powiedzenia i w jaki sposób.

To jedna taka sytuacja. Wcześniej kilka razy spotykałem się z dziewczynami poznanymi przez internet. Kilka rozmów i kontakt się urywał, może dlatego, że znacznie różniliśmy się od siebie.

polimeria

Dla chcącego nie ma nic trudnego _doMel_ Smile

Mój pierwszy netowy związek był taki, ale niestety rozbiło się o to kto ma zmienić miejsce zamieszkania i okazało się to punktem nie do przejścia. Pewnie jest łatwiej w takich przypadkach ludziom młodym, którzy dopiero studiują albo zaczynają swoje "pracujące" życie. Nadal jednak jesteśmy w przyjaźni, nawet byłam świadkiem na jego ślubie, z dziewczyną, również poznaną w necie, ale na szczeście z tego samego miasta, a w tym roku będę mamą chrzestną Smile

Pinki

Polimeria chyba problemy zamieszkana ,w zwiazkach przez net to standard .

polimeria

pinki, problem zamieszkania to już raczej jest wtedy, kiedy związek z netu wychodzi. Takie czyste wirtualne "bla bla" to ja bym związkiem nie nazwała.

Pinki

To może ja to uproszczę . Od takiego "bla bla" to się wszystko zaczyna on z Warszawy ona z Wrocławia wszystko fajnie ,dni mijają , czas leci ,się spotkają , jeden ,drugi, trzeci , dalej fajnie ( normalnie miłość ) no ale trzeba by coś z tym zrobić bo tak na dłuższą metę to nie bardzo ( te wyjazdy na weekend jest ciężko ),i nagle robi się mały problem ,z czasem większy a dalej to już sama wiesz . W necie nie ma barier ludzie o tym nie myślą podczas zawierania znajomości przez net , a rzeczywistość bywa brutalna i oto mi właśnie chodziło .

anka

Ja mieszkalam w Bialymstoku a moją obecny, poznany przez net mąz - w Katowicach. Jezdzilismy tak przez 2 lata w te i wewte na zmiane. Wszystkie pieniądze szly na pociągi. Wiec dla chcącego nic trudnego.

A czemu ludzie są ciekawsi via net? bo mowią jesli mają cos do poweidzienia - w wiekszosci. A w zyciu jesli sie spotykasz masz treme, musisz spedzic wiecej czasu cos mowiac, jest duzo duzo trudniej. Czlowiek ma komfort w domu przed kompem i moze blyskac intelektem, a w sytuacjach stresowych - niekoniecznie.

Pinki

Nie mówie że nie możliwe,pewnie dla chcącego nic trudnego , kwestia priorytetów . Ja nie wyobrazam sobie na dzień dzisiejszy przeprowadzki . Moja praca to wszystko co mam i wiąże z nią przyszłość . Nie poświęce jej , dla tego osoba spoza mojego miejsca zamieszkania na dzień dzisiejszy raczej nie wchodzi w grę . Wykluczyć nie mogę , różnie bywa .

_DoMeL_

Po zapoznaniu się z Waszymi wypowiedziami zaczynam się obawiać mojego związku Wink

A poważnie mowiąc, to jesteśmy obydwoje sudentami. Do końca studiów pozostało mi 1,5 roku. Czas pokaże, czy uda się nam przez ten czas być razem. A potem, chętnie przeprowadziłbym się do niej do Warszawy. Zobaczymy jak to będzie.

NightRainbow

Mnie się też wydaje, że nie mogłabym mieć kogoś, kto mieszka daleko ode mnie, bo cóż to za związek Sad

w weekendy czy nawet rzadziej. Żeby dobrze poznać człowieka, trzeba z nim BYĆ... a kontakt przez net, to wg mnie, nie jest "bycie z kimś". Nawet jeśli do siebie co jakiś czas jeździmy.

p.s. Z tego samego dokładnie powodu nie mogłabym mieć męża marynarza :/

Looker

NightRainbow

popierdujący - haha
Ja osobiście wolę takiego w kapciach, choć może bez tego piwa i nie popierdującego Very Happy

Marynarz mnie nie kręci, nawet za cenę jego atrakcyjności. Atrakcyjny to może być gość, w dosłownym znaczeniu. Mąż ma być mąż - czyli ma w domu być Wink

polimeria

Za dużo razem to też nie dobrze, trochę wyjazdów dobrze robi, można się za sobą stęsknić, facet w domu na co dzień, eeeee, to trochę za dużo Very Happy

, marynarz to jednak zdecydowana przesada.

pogaduszka

odleglosc hm dla mnie bylaby to porazka. ja nawet jak sie posprzeczam ze swoim facetem lubie czuc jego obecnosc za plecami. co do chwilowych roztsan (wyjazdy mam na mysli) sa mmmmmmmmmmmmmmm bardzo odswiezajace i jakze pozadane od czasu do czasu. Smile

na odleglosc nie zwiazalabym sie nigdy jestem "stadnym bydleciem" i musze miec swoja druga polowe obok bo w przeciwnym razie kuleje.

NightRainbow

Ja tak samo! Jestem zwolenniczką bycia partnerów razem, caly czas, (wiadomo, czasami to niemożliwe.) Żadne jednak wyjazdy, delegacje, nigdy mi się nie podobały..... Sad

Ale to chyba dlatego, że zbyt zazdrosna i podejrzliwa jestem :/