Psychologia Internetu

NightRainbow

Są ludzie, którzy w realnym świecie, mimo, że często mają coś do powiedzenia, rzadko udzielają się gremialnie. Raczej słuchają niż mówią. Mają swoje zdanie, są osobami o skonkretyzowabnych poglądach, ale wolą swoje przemyślenia pozostawić sobie lub najbliżyszym znajomym. Nie lubią przyciągać wagi, krępują ich publiczne wystąpienia, unikają bycia w centrum zainteresowania, mimo, że są pewni siebie w swoich racji. Udzielają się tylko w mniejszych gronach. Smile

Natomiast w sieci - chcą by cały czas o nich mówiono, cały czas rozmowa kręciła sie wokół nich, nie znoszą ignorancji, lubią być zauważeni, lubią gdy jest o nich głośno. Wręcz ubóstwiają wirtualną sławę. Cool

Co jest tego powodem, że osoba, która nie jest zaszczuta i nieśmiała w realu, nie lubi przyciągac uwagi, a zarazem pragnie jej, gdy jest w sieci?? Shocked

polimeria

Znudzenie rzeczywistością, otaczającymi nas ludźmi, do bycia w centrum zainteresowania może bardzo szybko przyzwyczaić grono netowe, wystarzcy trochę poobserwować, jak ze spokojnych forumowiczów wyrastają żądne sławy jednostki. Wszystko dobrze jak wena jest ich przyjacielem, a potem to już zupełnie inna historia Smile

zmijka

A ja chciałabym znać odpowiedź na odwrotnie postawione pytanie - co sprawia, że będąc bardzo towarzyską osobą w realu, w necie wolę siedzieć przyczajona Smile

Mam kilka teorii ale żadna mnie nie satysfakcjonuje Laughing

NightRainbow

A no właśnie - bardzo podobna, interesująca kwestia. Yellow_Light_Colorz_PDT_15

Szczerze powiedziawszy - ja nie mam na to żadnej teorii, Blue_Light_Colorz_PDT_27

Czyżby jedno z tych wcieleń było fałszywe, na pokaz, specjalnie wyreżyserowane? Ale które? hm... a może chodzi o coś zupełnie innego.
Nie mam pomysłu, a ludzi takich znam kilkoro.

co wymyśliłaś zmijka?? Smile

Frogstein

Jeśli można to postawię pewną hipotezę, ale ostrzegam jest nieco, a nawet bardzo psychodynamiczna.
Najpierw opisze dwa w tej chwili interesujące nas zakersy ludzkiej psychiki a później spróbuję powiedziec dlaczego raz tak a raz siak...
Introwetycy - jak w twoim przykładzie Rainbow,
Ekstrawertycy - zmijka jest tego, w sensie deklaratynym, przykładem

I teraz tak... moja hipoteza zasadza się na mechanizmie kompensacji. znaczy to mniej więcej tyle żze jednostka nie mogąc osiągnąć realizacji jakiegoś popendu, kompensuje energię psychiczną w inny, bowiem gdzies musi ta energia znaleść ujście, dziala to na zasadzie kotla parowego, gdzie musi byc gwizdek odprowadzający nadmiar pary, gdyz w innym przypadku grozilaby eksplozja kotla.

Osoby ekstrawertyczne nie potrzebują tak duzej aktywnosci na forach bowiem srodowisko niewirtualne oferuje im wystarczajacą ilość bodzców do zaspokojenia popedów.
Osoby introwertyczne zaś teoretycznie tez tak by się zachowywały, znaczy się udzielałyby sie na umiarkowanym poziomie z tej przyczyny że im po porstu to nie jest potrzebne...
Ale to właśnie osoby neurotyczne które nie realizują swoich popendów na niwie społeczenstwa, znajdą w internecie i jego anonimowości bastion wystarczająco silny aby ujawnić swoje ego.

Oczywiście to tylko swobodna hipoteza, dlatego poddajcie ją miażdżącej krytyce to może odpierając ją, a raczej próbując to zrobić, uda mi się napisać pracę na przyszły semestr na psyhcopatologię... nawet niezły temat jak się głębiej zastanowić... Dzięki Rainbow za poruszenie tego topicu.

Pzdr.

anka

Nie zgadzam sie z tym co napisales o ekstrawertykach. Ja jestem ekstrawertyczką a na forum jestem bardzo aktywną osobą. (na innym forum, jednym, szczegolnym forum).

A w necie lubie to ze moge napisac do konca o co mi chodzi. Moge sie zastanowic w trakcie wypowiedzi. pisac dlugi post i jesli ktos nie chce nie musi czytac ale ja tego nie wiem. W rzeczywistosci niewirtualnej trzeba sie wcinac, szybkie wypowiedzi, nastepuje szybka zmiana tematu, coraz czesciej ludzie tylko gadają, rozmow jest coraz mniej albo sa o pracy - przynajmniej w moim srodowisku. TO zabrzmi okropnie ale cenie w necie to ze nikt mi nie przerywa Smile

W zyciu jestem osobą wybuchową a w necie nawet jesli sie zdenerwuję to latwiej mi sie opanowac, policzyc do 10-ciu, powiedziec sobei ze to ktos glupi pisal, mniej jest emocji. Mam ten ból ze jestem w życiu zbyt impulsywna i mowie co mysle- w necie jak juz nawet napisze cos to zawsze moge nie wyslac...

Frogstein

Cholibka będę bronił tego com wcześniej popełnił nie dlatego że uważam to za słuszne tylko daltego że chcę się poczuć jak Freudysta jak i pobawic sie tą ich pokrętną logiką.
Bardzo niedborze że użyłaś siebie jako przykładu. Ciężko jest polemizować z takimi argumentami z kilku przyczyn:
- generalnie chcemy być lubiani, więc nie piszemy informacji zwrotnych jesli osoba wyraznie nas o to nie poprosi, inaczej moze uznać nas, kto wie czy nie słusznie, a ty używając jako argumentu właśnie siebie stawiasz mnie w sytuacji "dawania feedbacku bez autoryzacji"
- nawet jesli logiczność mojego wywodu byłaby bliska logice dowodu twierdzenia Pitagorasa, to i tak ja zadaje kłam twojej eksperiencji i samopoznaniu czego raczej nie powinnas dopuszczac do wiadomości, zwłasszcza od osób obcych
- po trzecie w psychologii tez sa wyjatki, az prosi sie o cytat z Wundta Smile

, i możesz właśnie byc jednym z nich

Pzdr.

NightRainbow

Oj, Frogstein -
źle zinterpretowałeś pierwszy, (a może jakiś dalszy??) post.
Piszesz:

zmijka

Frogstein - ująłeś bardzo ładnie w słowa to, co było jedną z moich teoryjek i w sumie można to połączyć z tym, co wykombinowałam.
Wydaje mi się, że chodzi o obserwowanie, przyglądanie się ludziom.
Bardzo lubię obserwować ludzi, ale w realu nie jest to takie łatwe. Zawsze mi się na przykład marzyło przyjść na jakąś imprezę, zaszyć w kącie i przyglądać się zgromadzonym osobom. Nigdy mi się to jeszcze nie udało. Owszem, znajduję zaciszny kącik, chwilę posiedzę a potem nie wiadomo właściwie jakim cudem okazuje się że ten kącik jest już pełen ludzi, a ja co prawda też ich obserwuję (z tym że jest to obserwacja uczestnicząca, czyli nie do końca to, o co mi chodzi), ale i przy okazji rozrabiam Smile

W necie jest inaczej, nikt mnie nie widzi, więc nie kusi go, żeby zajrzeć do mojej kryjówki, mogę do woli przyglądać się ludziom Smile

Zazdroszczę Ci NightRainbow umiejętności opanowania emocji w necie Smile

Mnie jako tako udaje się to na forum (choć nie zawsze), ale generalnie, impulsywność i emocjonalność z reala przenoszę do wirtualnego świata Sad

Czasem załamuję się, jak siebie czytam gdy ochłonę - pod tym względem net potrafi dobić człowieka - słowa zostają zapisane i mogę zobaczyć jaki ze mnie świr Sad

NightRainbow

Frogstein

Okej zacznijmy porządkowanie tego co zostało powiedziane po moim ostatnim poście:
- jak w twoim przykładzie nie jak na twoim przykładzie
nie miałem na mysli Ciebie NightRainbow, tylko to co powiedziałaś:

NightRainbow

W takim razie dlaczego piszesz o swojej teorii kompensacji, skoro za chwilę sam sobie zaprzeczasz, że jednak ta teoria nie sprawdza się w tym przypadku? Smile

Frogstein

Już wyjaśniam:
Teoria ta nie sprawdza się w momencie gdy za nasz czynnik patogenny uznamy cechę osobowości intro-ekstrawersja.
Ale dalej zastanawiałem się czy takim patogennym czynnikiem nie mogłaby być depresja, rozumiana jako cecha nie jako stan.

rikitikitavi

hohoho... ile nas tu się narobiło... Smile

)))

anka