Psychologia Internetu

pogaduszka

otoz jak wspominalam w lipcu mam obrone. moj temat pracy to: "rola wychowawczo- kulturalna swietlic socjoterapeutycznych". postanowilam ze napisze dwa pierwsze rozdzialy teoretyczne na temat wychowania i kultury. 3 poswiecic chce praktyce. bede bazowala na mojej pracy i doswiadczeniach zdobytych na praktykach. kurcze ale nie mam zaciecie ostatnio. kompletnie nie umiem sie zabrac za pisanie. moze ktos cos poradzijak sie zabrac za to. a jakby znalazl ktos linki dotyczce wychowania to bylabym wdzieczna Wink

przyznam sie szczerze ze ostatnio mam lenia ale tez nie widze sensu w przepisywaniu ksiazek. bo na tym zazwycza opieraja sie rozdzialy teoretyczne. kopniaki orzezwiajace milo widziane Smile

NightRainbow

pogaduszka -
masz trochę czasu do obrony, a kiedy musisz oddać pracę?
Jak oddasz ją za późno, nie będzie czasu zrobić poprawek i wtedy dopiero będziesz miała pełne portki! Yellow_Light_Colorz_PDT_39

Lepiej pisać powoli, nawet po kilka(naście!) stron dziennie, ale niech to bęzie przemyślane. W rozdziałach teoretycznych - nie wiem, ale chyba nie masz innego wyjścia jak głównie "przepisywać" książki. Nie mówię o dosłownym przepisywaniu! Tylko, żewarto pamiętać, ze te rozdzialy pracy mówią o przedmiocie Twojej pracy "w świetle literatury", więc nie możesz za bardzo po swojemu pisać, wszak teorii chyba żadnych na ten temat nie tworzyłaś.
Nie martw się więc - teoria to pikuś! Wink

Pisz, to co widzisz w książkach, tylko innymi słowami Wink

Pinki

Znajoma pisała pracę Pod tytułem „Działania plastyczne dzieci w placówkach opiekuńczo – wychowawczych na podstawie zajęć organizowanych z wychowankami ogniska wychowawczego. Jeśli cos z tego by ci się przydało to daj znać.

pogaduszka

sam34

Jeśli można dodać cos od siebie. Z racji tego iż byłem kiedyś harcerzem i w sumie dość długo. Miałem okazje troche brać udział w zajęciach takiej świetlicy przy naszym Hufcu. Musze tu zaznaczyć iż nie było celem tej świetlicy wciąganie dzieciaków do harcerstwa i w programie nie było nic co mogłoby być z nim związane. Choć i tak w paru przypadkach dzieciaki zainteresowały się i wstąpiły do drużyny. Jednym z elementów programu były oprócz zajęć komputerowych ( to był czas kiedy pokazały się pierwsze zx spectrum, comodore), modelarskich również były również prowadzone zajęcia plastyczne. Sam byłem zaskoczony jaką popularnością się cieszyły i często nawet wygrywały z czymś tak dla nich pociągającym dla jak zajęcia komputerowe. Sam zresztą wciągnąłem się kiedy nasza plastyczka Ala, pokazała mało znaną technike, wykorzystującą papier kredowy i tusz kreślarski. Technika w sumie oparta na przypadku a efekty wychodziły niesamowite Smile

Później były robione z tego różnego rodzaju karty okolicznościowe. Był tez prowadzony kabaret prowadzony przez niesamowitego pod tym względem Smile

kolegę Jurka. Obserwując to z boku i częściowo samemu biorąc w tym udział , wniosek nasuwał mi się tylko jeden. Wystarczyło pokazać tym dzieciakom nowe możliwości, wskazać im jakąś alternatywę, droge i to że chce im się poświęcać swój czas. Potem, po paru latach miałem jeszcze okazje raz uczestniczyć w czymś podobnym ale tym razem był to obóz jeźdiecki, dla młodzieży z rodzin patologicznych ( jakoś nie lubie tego okreslenia, już bardziej wolę: trudnych) i tutaj to samo. Potrafiły, to prawda nie w każdym przypadku, zmieniać swoje podejście do życia (być może w niewielkim stopniu ale to i tak sukces) pod wpływem okazywanego im zainteresowania i wskazania ścieżek jakimi może potoczyć się ich życie Elementem odgrywającym ważna tu role, był kontakt ze zwierzetami w tym przypadku końmi.

Jeśli choć w niewielkim stopniu moje skromne przykłady na cos się przydadzą, będzie mi miło Smile

pogaduszka

wogole mile jest samo zainteresowanie tematem przez ciebie. widze ze nie tylko ja lubie prace zd dzieciakami.

sam34

W młodości, wybierając sobie takie środowisko ludzi , dostałem od nich bardzo wiele. Właściwie w dużej mierze to oni ukształtowali we mnie to co dobre, jeśli cos takiego w ogóle się znajdzie Smile

To środowisko , ten sposób na życie, w tamtym czasie dawaoło mi sposbność połaczenia moich pasji z możliwością zrewanżowania się tym samym. Nie wspomniałem wcześniej iż nasza drużyna współpracowała z miejscowym domem dziecka. Nie polegało to na agitacji dążącej do sztucznego zwiększenia naszych szergów. Gdzieś w którymś momencie pojawił się taki pomysł. Organizowaliśmy dla nich róznego rodzaju imprezy okolicznościowe i nie. Często zresztą przychodząc tak bez celu, po to tylko by się spotkać. Najbardziej wspaniałym dla nich przeżyciem, były oczywiście wspólne obozy. Jako ze byliśmy drużyną żeglarską, odbywajace się na mazurach , nad Jeziorakiem.... Kiedy nas ten problem nie dotyczy inaczej na to patrzymy ale kiedy człowiek ma okazje się przekonać jak czasami niewiele, odrobina uczucia, ciepła, zainteresowania potrafi te dzieciaki uczynić szczęśliwymi przynajmniej w jakimś stopniu. Człowiek uczy się wtedy cieszyć również drobnostkami i tym co posiada.

Od czterech lat, kiedy rozpoczeła się moja „cygańska” tułaczka po kraju naszym, nie miałem możliwości ale teraz kiedy chyba już zakotwicze tu w Krakowie to może w jakis sposób wróce do tego. Bo to gdzies siedzi głeboko w człowieku.

No, nieźle się rozpisałem Smile

Mógłbym więcej. Wspomnienia wracają Smile

pogaduszka

zaluje ze teraz nie mam czasu na dluzsze gadanie. ale ja podobnie jak ty uwielbiam opowiadac o swojej pracy. we mnie to siedzi od "gowniarza". zawsze pomagalam slabszym i tym odrzuconym. praca z dzieciakami z rodzin patologicznych nauczyla mnie tak wiele. do dzis sie ucze od nich. mam nadzieje ze przez cale zycie bede miala ta mozliwosc ze bede mogla im pomagac. zreszta co ja ci bede tlumaczyc widze ze masz podobna fale;) na punkcie pracy z takimi dzieciakami ja po prostu mam hm juz nie hopla a pierdolca.
btw tak mi powiedziala jedna z babek ktora pracuje w pomocy spolecznej i jest moim wsparciem. zreszta ona sama jest nawiedzxona. tyle ze ma wiecej doswiadczenie, z ktorego dzieki jej uprzejmosci moge korzystac.
byc moze za miesiac... a wtedy sie napewno pochwale wam Wink