Psychologia Internetu

Agłaja

Internet to najszybsza droga do poznania kogoś bez wychodzenia z domu. Ma to swoje zalety i wady. Co widać zwłaszcza, kiedy trafia się na interesujący "obiekt". Nierzadko taka znajomość przeradza się w trwalszy związek. I tu pada szereg pytań: co z tego wszystkiego może wyniknąć? Jak zaufać osobie, której się np. nie widziało? Czy cisnąć w kąt rozum i rozsądek, a dać się ponieść głosowi serca? Jak nazwać to, co się dzieje między dwoma osobami, a powstaje przez dłuższy czas tylko w sieci? Czy miłość to nie za duże słowo w wielu przypadkach?

polimeria

Miłość to za duże słowo w wielu rzeczywistych "związkach" również. Zauroczenie - to chyba bardziej adekwatna nomenklatura, na pewno na początku. Pisanie ze sobą przez jakiś czas bardzo pomaga siebie poznać na wzajem, ale i też rozczarowanie może być większe. Z drugiej strony moze się okazać, że ta "nić" porozumienia pomiędzy dwojgiem ludzi przy "realnym" spotkaniu przebija wszystko co "wizualne", bo jest już się o rok dalej. Jedno, na pewno, co uchroni od rozczarowań to brak oczekiwań i wyobrażeń. Wbrew pozorom jest to możliwe.

tyka444

jestem chodzacym przykladem takiego zwiazku Rolling Eyes

oczywiscie nie sama, mam na mysli mnie i mojego partnera.Zapoznalismy sie przez internet,
calkowicie przypadkowo.Od samego poczatku przypadlismy sobie do gustu,pisalismy codziennie,o wszystkim i o niczym.Pozniej dolaczyly
smsy.Po 7miu miesiacach doszlo do pierwszego spotkania.I odtad jestesmy razem. Aha,dodam tylko,ze moj luby mieszkal w Holandii,
gdzie teraz mieszkam i ja: Smile

NightRainbow

Czy to znaczy, że specjalnie dla niego przeprowadziłaś sie do Holandii??
Skąd miałaś pewność, że warto podejmować takie ryzyko??

Agłaja

Mam mieszane uczucia w związku ze związkami Wink

Moja przyjaciółka poznała swego narzeczonego przez czat. Zostawiła wszystko i wszystkich, przeprowadziła się. Odbyło się to kosztem przyjaźni, która upadła... Mnie osobiście przeraża brak rozsądku, bo można kogoś poznawać, rozmawiać, wysyłać zdjęcia, ale życie życiem. Proza życia zwłaszcza. Wydaje mi się, że w przypadku tego typu znajomości, do zakochania jedne krok, ale też i do wielkiego rozczarowania...

Looker

Agłaja

Emocje zestawiam z rozsądkiem na tym polu świadomie, bo sama byłam obiektem dość intensywnych zainteresowań, no i widzę, co się dzieje z moją eks-przyjaciółką... Niepojęte.

Wyobraźnia się rozwija, owszem. Tylko w którą stronę? Jeśli ma się świadomość, że "wszystko się może zdarzyć", wówczas być może łatwiej przyjąć ewentualne rozczarowanie. Ale jeśli karmi się duszę, mózg, emocje, ciało wyobrażeniami, które dodatkowo są podkręcane przez osobę zauroczoną/zakochaną/napaloną oraz ta, która siedzi po drugiej stronie, to, moim zdaniem, równia pochyła tworzy się w tempie przyspieszonym.

Trudno mi zrozumieć fenomen tak silnej fascynacji drugą osobą, bez dotyku, głosu (no, skype itd.), bez aury, atmosfery. Fakt, dochodzi do spotkań. Może im wcześniej, tym lepiej, bo okaże się "kto jest kim naprawdę". Świadome dążenie do izolacji emocjonalnej-tak to widzę. Nie wiem, czy daleko zajedzie się na "nadbudowie", bo to chyba swego rodzaju patologia.[/url]

Looker

Ta aura i atmosfera ,o ktorych wspomniałas tworzą się w nas,a nie na zewnątrz,więc to bez znaczenia,czy siedzisz z kimś przy świecach pogrążona w miłej rozmowie,czy dzielą Was setki kilometrów,a mrok rozświetla zimne światlo monitora Smile

A czy to jest patologia?Hihihi...nigdy nie patrzyłem na to w ten sposób Laughing

polimeria

Dlatego im dłużej byłam w sieci tym bardziej szybkie spotkania wydawały się najlepszym rozwiązaniem. Intensywność doznań podsycana ogromnie aktywną wyobraźnią może doprowadzić do wewnętrznej histerii, kiedy rozwój wydarzeń zaczyna nie przebiegać po naszej myśli. W końcu nie jesteśmy tu, żeby komuś sprawiać ból, więc odpowiednie "wyczucie" drugiej osoby powinno być tutaj nadrzędną kwestią.

Zajęło to trochę czasu, trochę prób i błędów, ale poznałam kogoś jednego dnia i tego samego wieczoru siedzieliśmy pod parasolami sącząc wino i jesteśmy razem już od jakiegoś czasu.

Znam sporo par, które poznały się w necie i nigdy nie miałyby takiej szansy, gdyby nie on. Najdalsza przeprowadzka to ze Szwecji do Australii. Smile

ale uczucie nie wybiera.

Agłaja

"Ta aura i atmosfera ,o ktorych wspomniałas tworzą się w nas,a nie na zewnątrz,więc to bez znaczenia,czy siedzisz z kimś przy świecach pogrążona w miłej rozmowie,czy dzielą Was setki kilometrów,a mrok rozświetla zimne światlo monitora"

Mnie jednak wybitnie trafiał szlag, kiedy siedziałam przed monitorem, z lampką wina, klikając z facetem, którego nie mogłam dotknąć. Więc ma to jednak znaczenie. I żadna kamera i skype tego nie zastąpią. Zresztą - ile powstało bezsensownych kłótni tylko dlatego, bo nie widziałam wyrazu twarzy danej osoby, i jej napisane słowa rozumiałam zupełnie inaczej. Powiedziałabym tak: komputer ułatwia (mój związek byłby znacznie "kulawszy" bez takiej komunikacji), ale w żadnym wypadku na 100% nie zastępuje.

Looker

rikitikitavi

cO RACJA, TO RACJA;)

Phogi

eee to tak jest, że jesli ktoś szuka bardzo konkretnie partnera przez fachowe temu strony to faktycznie jest to ... związek...
ale jesli sympatia "wypływa" tak mimo chodem /na allegro - po udanej transakcji z osobistym odbiorem Very Happy

/ to raczej trudno o związek - poza kupnem sprzedaza nie ma zobowiązań, a rodzi sie jakas fajna szczera sympatia...
to, że to jest net daje pewien komfort "niczego nie musimy" parafrazując ... za kimś tam Wink

Looker