Psychologia Internetu

NightRainbow

Chciałabym zagaić na temat, który wydaje się być paradoksem. Cool

Tyle wiemy o tym, że Internet to wylęgarnia oszustów i masek; tyle mówimy o tym, że stworzyć fałszywą tożsamość tutaj, to nie sztuka. Większość zgadza się z tym, że ludzie w Sieci udają kogoś, kim nie są, (nie wszyscy, rzecz jasna), a mimo to:

nawiązujemy znajomości, rozmawiamy z innymi; czasem się spoufalamy z nimi, zwierzamy się, podtrzymujemy kontakty.
Mówiąc, że Internet to sieć oszustw - dobrowolnie wchodzimy w tę sieć.
Kto ma na to jakieś wytłumaczenie? Laughing

Looker · Wysłany: Nie 15:43, 05 Mar 2006 Temat postu:

W Internecie jest tyle samo oszustów ,co w realnej rzeczywistości.Gdyby było inaczej,to Internet nie miałby takiego wzięcia. Razz

Może łatwiej jest ozukiwać,ale nie wydaje mi się żeby to było masowe zjawisko,bo jaki miałoby sens?
Mogę udawać kobietę,albo ginekologa,ale po co Question

Pinki · Wysłany: Nie 22:05, 05 Mar 2006 Temat postu:

Wchodząc w net ,wiesz że są oszuści, ale podświadomie uważasz że ciebie to nie dotknie . Innych tak ale ciebie nie. W realu często tak uważamy .

Marcin · Wysłany: Pon 15:16, 06 Mar 2006 Temat postu:

Nikogo nigdy nie przyłapałem na oszustwie, choć poznałem przez Sieć wielu ludzi. Cały czas liczę się z tym, że ktoś, kogo niby znam, może być w rzeczywistości postrzegany jako inna osoba, ale, prawdę mówiąc, mało mnie to obchodzi. Zmienię zdanie, jeśli kiedyś trafię na psychopatę.

NightRainbow · Wysłany: Pon 20:46, 06 Mar 2006 Temat postu:

A mnie wydaje, że jednak w Internecie jest więcej oszustów, bo i możliwości i sposobności do oszukania jest więcej, mniejsze są konsekwencje zdemaskowania oszusta, bariera niewidzialności kusi. A zakazany owoc smakuje podobno najlepiej. W realu czasem nie można sobie na niego pozwolić, a co dużo łatwiej jest w Sieci. Sad

Mając tę świadomość, a w dodatku słysząc co jakiś czas, co potrafi zrobić człowiek drugiemu człowiekowi przez Internet, wciąż zastanawiam się, dlaczego nie odstrasza mnie to od poznawania nowych ludzi tą metodą....

zmijka

Marcin · Wysłany: Wto 1:54, 07 Mar 2006 Temat postu:

NightRainbow · Wysłany: Wto 23:49, 07 Mar 2006 Temat postu:

Co potrafi?
Podszyć się pod kogoś (np. pewnego znajomego), celem uzyskania jakichś informacji. Wirtualnie uwieść dla zabawy. Wzbudzić zaufanie w początkowym stadium znajomości, poczym bezczelnie zbiec. Myślę, że większość tych rzeczy dotyczy podawania sie za kogoś, kim się nie jest, wiedząc, że ta druga osoba nie może tego zweryfikować. Wiele słyszy się o kłamstwach, oszustwach i matactwach internetowych Smile

Marcin · Wysłany: Czw 14:50, 09 Mar 2006 Temat postu:

Podszycie się pod znajomego raczej mogę zweryfikować. Z reguły wiem, w jaki sposób wypowiadają się moi znajomi, mam z nimi wspólny język i jakby ktoś powiedział coś, co do niego kompletnie nie pasuje, prawdopodobnie bym to dostrzegł. Nie dałbym się też uwieść, bo nie interesują mnie związki czysto wirtualne (nie wspominajac o tym, że nie interesują mnie zdrady). Tak więc te zagrożenia, choć możliwe, że groźne dla innych, dla mnie brzmią dość banalnie. Za to wzbudzenie zaufania i zniknięcie jest dla mnie po prostu niejasne, mogłabyś podać jakiś przykład?

Bardziej niepokoiłyby mnie oszustwa związane z bankami, pieniędzmi, danymi osobowymi zapisanymi w jakichś komputerowych bazach - czyli takie, w których nie kontaktuje się bezpośrednio z oszustem, a jednocześnie zagrożenie jest większe. I podszycie się za kogoś dotąd nieznanego, jakiegoś organizatora, admina czy inną osobę pozornie powiązaną z jakąś stroną/firmą/imprezą.

Pinki · Wysłany: Czw 19:59, 09 Mar 2006 Temat postu:

Twoje podejście Marcin wynika z obecnego podejścia do netu . Pewne zagrożenia są Ci absolutnie obce ,bądź nie widzisz w nich nic co mogło by Ci zagrozić . Ale jeżeli z czasem to ulegnie zmianie, to być może to co uważasz obecnie za blachę może stać się ważne .

Marcin · Wysłany: Czw 22:31, 09 Mar 2006 Temat postu:

Nie mogę zaprzeczyć ani jednemu Twojemu zdaniu. Są oczywistą prawdą. Ale nie bardzo rozumiem, co dla mnie z nich wynika.
Wątpię też, bym nagle dał się uwieść osobie podającej się za osiemnastoletnią blondynkę, 90-60-90, potraktował poważnie "związek" z kimś, kogo nie widziałem na oczy, po czym dowiedział się, że to facet/czterdziestoparolatka/nieletnia. Albo nie spostrzegł, że człowiek, z którym rozmawiam od kilku lat, nagle zachowuje się zupełnie inaczej, pisze zupełnie inaczej i kompletnie nie rozumie, co do niego mówię - a to te zagrożenia określiłem jako banalne.

Pinki · Wysłany: Czw 22:39, 09 Mar 2006 Temat postu:

Marcin · Wysłany: Czw 22:56, 09 Mar 2006 Temat postu:

Wiesz, nie widzę wielkiej różnicy między mężatką z dzieckiem a czterdziestoletnią, jeżeli oczekiwało się, że rozmówczyni jest kimś innym i jeśli ona wprost to powiedziała albo nie wyprowadziła nas z błędu, i jeśli zaangażowało się emocjonalnie. Ostatecznie, mówiąc czysto teoretycznie, ja mógłbym uznać tę niby-osiemnastkę za idealną kobietę, a ona poza swoją urodą zewnętrzną mogłaby mieć olśniewające wnętrze.
Mam zakodowane, że ludzie w Internecie mogą podawać się za kogoś innego, więc dopóki nie zobaczę ich na własne oczy, nie powinienem ufać im tak do samego końca - może dlatego nigdy nikt mnie w ten sposób nie zranił?
Inna sprawa, że akurat męża i dziecko można ukryć także w realu.

Pinki · Wysłany: Czw 23:01, 09 Mar 2006 Temat postu:

NightRainbow · Wysłany: Pią 14:05, 10 Mar 2006 Temat postu:

To prawda co piszecie. Myślę jednak nad sytuacją, w której ktoś np. stara się zdobyć nasze zaufanie, (np. by podreperować swoje Ego, zweryfikowania swoich "terapeutycznych" umiejętności, lub po prostu dla wypróbowania nowych sztuczek). Zaczynacie wierzyć, że człowiek traktuje Was poważnie i zbliżacie sie do niego. Wiecie, że przecież w necie można udawać każdego, jak rónież można udawać poświęcanie uwagi danej osobie. Sad

Mimo to traktujecie tę osobę powoli jak konfesjonał i pomocną dłoń. I nagle on znika. Pobawił się, więc zniknął.
Nauczka na przyszłość, czy ewidentny dowód naiwności?...